Ελληνικά Καλοκαιρινά Τραγούδια – 65+ Επιτυχίες | Youtube Playlist

Ααα να φύγουμε μακριά
Να με κρατάς αγκαλιά.
Κανείς δεν ξέρει
Το αύριο τι θα μας φέρει
Θέλω να πάω σε άλλα μέρη
Που θα ‘ναι πάντα καλοκαίρι.Κλείσ τα μάτια, ονειρέψου
Άσε την καρδιά να σε ταξιδέψει.
Κλείσε τα μάτια, ονειρέψου
Πάμε ένα ταξίδι μόνο με τη σκέψη.
Πες μου πού και πότε θες,
Πάμε κάπου διακοπές.
Ζήτησε το μόνο και φύγαμε
Χθες το πρώτο μας σταθμό το St. Tropez
Δωσ’ μου το χέρι σου, πάρε το χέρι μου
Θα σε ακολουθώ γιατί είσαι το αστέρι μου.
Πάρο, Νάξο, Dubai, Hawai…
Άσε τη καρδιά όπου θέλει να πάει.

Ααα να φύγουμε μακριά
Να με κρατάς αγκαλιά.
Κανείς δεν ξέρει
Το αύριο τι θα μας φέρει
Θέλω να πάω σε άλλα μέρη
Που θα ‘ναι πάντα καλοκαίρι.

Κλείσ’ τα μάτια, ονειρέψου
Άσε την καρδιά να σε ταξιδέψει.
Κλείσε τα μάτια, ονειρέψου
Πάμε ένα ταξίδι μόνο με τη σκέψη.
Οκ, ώρα για τρέλες!
Πάμε Αιγαίο ή Σεϋχέλλες,
Πάμε Rio εμείς οι δύο,
Εκεί που αληθινά δεν κάνει κρύο.
Θες να αποδράσεις, αναλαμβάνω δράση
Έλα μαζί μου, δε θα χασείς.
Ό,τι ζητήσεις θα γίνει πράξη.
Κλείσ’ τα μάτια, ώρα να πετάξεις.

Ααα να φύγουμε μακριά
Να με κρατάς αγκαλιά.
Κανείς δεν ξέρει
Το αύριο τι θα μας φέρει
Θέλω να πάω σε άλλα μέρη
Που θα ‘ναι πάντα καλοκαίρι.
Όσο μου κρατάς το χέρι
θα ‘ναι πάντα καλοκαίρι.

…μες στην καρδιά

Ααα να φύγουμε μακριά
Να με κρατάς αγκαλιά.
Κανείς δεν ξέρει
Το αύριο τι θα μας φέρει
Θέλω να πάω σε άλλα μέρη
Που θα ‘ναι πάντα καλοκαίρι.

Όσο μου κρατάς το χέρι
θα ‘ναι πάντα καλοκαίρι.

Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά,

μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά.

Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά.

Δως μου ένα φιλάκι και έλα πιο κοντά.

Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ,

μόνοι πάνω στη γη.

Ωωω, μόνοι στη γη.

Ήταν η Αθήνα κόμπος στο λαιμό,

νέφος και ρουτίνα και άγχος τρομερό.

Δως μου ένα τσιγάρο, δως μου και φωτιά.

Θεέ μου, θα σε πάρω στη καυτή την αμμουδιά.

Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ,

μόνοι πάνω στη γη.

Ωωω, μόνοι στη γη.

Τηλέφωνο χτυπάει, βουλιάζει το νησί

και τ’ όνειρο σκορπάει στου γραφείου τη βουή.

Πετάγομ’ ιδρωμένος, δουλεύεις και γελάς,

σ’ ακούω σαν χαμένος το ρεφρέν να τραγουδάς.

Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ,

μόνοι πάνω στη γη.

Ωωω, μόνοι στη γη.

Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ

όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω

τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ

μα κάπου μέσα μου βαθειά δεν θα τον πείσω.

Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά

κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη

θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ

μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει..

Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα

κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ’ αράζει

δώσ’ μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα

είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.

Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθανομαι

βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε

πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου

κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.

Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση

κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα

τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου

γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα.

Είναι ωραία η θάλασσα

Αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη

πού θα με βγάλεις το πρωί

σε ποια στεριά μου ξένη

πού θα με βγάλεις το πρωί

σε πια στεριά μου ξένη

αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω

τι να τα κάνω τώρα πια

απόψε που σε χάνω

Μέσα στα μαύρα σου νερά

κομμάτια η ζωή μου

αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά

που κρύβεις το νησί μου

αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά

που κρύβεις το νησί μου

μέσα στα μαύρα σου νερά

κομμάτια η ζωή μου

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω

τι να τα κάνω τώρα πια

απόψε που σε χάνω

Βραδιές τ’ Αυγούστου θα ‘ρθουν πάλι, θα περάσουνε

άλλες αγάπες θα μου σβήσουνε τον πόθο

μ’ αυτό το βράδυ τα τσιγάρα δε θα φτάσουνε

θα ‘ρθεις να κλέψεις ότι έμεινε, το νιώθω

Κι απόψε πάλι είσαι παντού, στο ίδιο πάντα ραντεβού

αγάπη του καλοκαιριού κι απόψε πάλι είσαι παντού

Βραδιές τ’ Αυγούστου το μυαλό μου πλημμυρίζουνε

τώρα που ψάχνω στο κορμί μου τα φιλιά σου

κι όλοι οι δρόμοι σε σένα με γυρίζουνε

βάζω διπλά ποτά και πίνω στην υγειά σου

Κι απόψε πάλι είσαι παντού, στο ίδιο πάντα ραντεβού

αγάπη του καλοκαιριού κι απόψε πάλι είσαι παντού

Σαν παραίσθηση εσύ

ξεπροβάλλεις μπρος στα μάτια μου

δύση κι ανατολή

του ορίζοντα φτερά

Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου

καλοκαιρινά σ’ αγαπώ στην αμμουδιά

όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου

ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά

Νέκταρ θεϊκό

πίνω αχόρταγα απ’ τα χείλη σου

ζηλεύει η Αφροδίτη

που ‘χεις τόση ομορφιά

Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου

καλοκαιρινά σ’ αγαπώ στην αμμουδιά

όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου

ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά

Tο πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι

Πάρε το μετρό για Πειραιά

Μέσα στο γλυκό καλοκαιράκι

να πάμε κρουαζιέρα στα νησιά

Στο κύμα θ’ αρμενίζει το βαπόρι

τ’ αγέρι θα μάς παίρνει τα μαλλιά

Θα γίνουμε στον έρωτα μαστόροι

κι οι σκέψεις θα πετάξουν σαν πουλιά

Α, α, κρουαζιέρα θα σε πάω

A, α, γιατί σε νοιάζομαι και σ’ αγαπάω

A, α, Mύκονο και Σαντορίνη

A, α, σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι

Άσε τον παλιόκοσμο να σκούζει

σε πλαζ, εστιατόρια, πανσιόν

Εμείς με σλίπιγκ μπαγκ και με καρπούζι

θα κάνουμε το γύρο τον νησιών

Γυμνοί θα κολυμπάμε στ’ ακρογιάλια

Τον ήλιο θ’ αντικρίζουμε ανφάς

Θα σ’ έχω σαν κινέζικη βεντάλια

και στο γραφείο δε θα ξαναπάς

A, α, …

A, α, …

Άρχισε να πέφτει η βραδιά

κι έγειρε πάνω μου γλυκά

κι είν’ τα μάτια της κλειστά

όνειρο θα βλέπει και γελά.

Μη, σας λέω, μη μιλάτε

το κορίτσι μου κοιμάται

μέσα στη δικιά μου αγκαλιά

να ‘μουν λέει ταξιδιώτης

στο γαλάζιο τ’ όνειρό της

να ‘ξερα τι βλέπει και γελά.

Μοιάζει η νύχτα θάλασσα πλατιά

κι έχω την πανσέληνο αγκαλιά

κι είναι όλα αληθινά

και τ’ αστέρια κι η ακρογιαλιά.

Μη, σας λέω, μη μιλάτε

το κορίτσι μου κοιμάται

μέσα στη δικιά μου αγκαλιά

να ‘μουν λέει ταξιδιώτης

στο γαλάζιο τ’ όνειρό της

να ‘ξερα τι βλέπει και γελά

Φίλες και φίλοι γεια και χαρά

Είστε συντονισμένοι στον μοναδικό σταθμό

που έχει μείνει στα FM γιέαα

Σήμερα η θερμοκρασία αναμένεται

να φτάσει στους 48 βαθμούς Κελσίου

Γι’ αυτό πάμε όλοι μαζί

σε κάποια παραλία

Πάμε όλοι, σε μια παραλία

Στη θάλασσα, να πνιγεί η θεία

Πάμε όλοι μαζί

Σε μια παραλία

Θα ‘χω πάντα μαζί

Τη θεία τη Λία

Πάμε όλοι μαζί

Σε όμορφη πλαζ

Βάλτε στο σώμα λάδι

Να σας κάνω μασάζ

Κυριακή γιορτή και σχόλη

όλη η αστυφιλία

Ξεκινάω μεσημεράκι

για μπανάκι παραλία

Μπήκαμε και ‘μεις

στο Μοσχοβιτς το μπεζ

Φορώντας τσιγκανέιρο

τα Nike τα κορτέζ

Σταλόνε κόμπρα το γυαλί

και κάλτσα ως το γόνυ

Μαγιό φαρδύ βερμουδικό

κι ο κούλος μου παγώνει

KGB το κασετόφωνο να παίζει Καζατζό

Πάλι έσβησε ο διάολος έβηξε το τσοκ

Φραπεδιέρα Τελεμάρκετινγκ ρουφάω το κατράμι

Μαύρο το ταριφόχερο έξω από το τζάμι

Στο ταξί η θεία λειώνει από το μεγάλο κώλο

Απ’ το βάρος της το Μόσχοβιτς έχει γίνει Λόλο

Η Κίνα είναι τρελή, μας φεύγει το κακό

Ουρά από αμάξια ένα τείχος Σινικό

Μποτιλιάρισμα μεγάλο φαίνεται από δορυφόρο

Για να κουνήσω ρόδα ακολουθώ ασθενοφόρο

Κι όταν φτάνω παραλία μετά 40 χρόνια

Έχουν πιάσει θέση παρκινγκ τσιγγάνοι με πεπόνια

Παρκάρω πίσω πέφτουν πάπιες σούπερ ντομινό

Κι αγκαζάρω την πετσέτα με τον Τιτανικό

Να σκουπίσω το κωλίνι με την φάτσα του Ντι Κάπριο

Και με τα μούτρα της κυράς του το νυχάκι μου το σάπιο

Σαν τον Ντέιβιντ Χάσσελχοφ ορμώ στην παραλία

Και σούρνω για σωσίβιο τη θεία μου τη Λία

Πάμε όλοι μαζί

Σε μια παραλία

Θα ‘χω πάντα μαζί

Τη θεία τη Λία

Πάμε όλοι μαζί

Σε όμορφη πλαζ

Βάλτε στο σώμα λάδι

Να σας κάνω μασάζ

Φοράω το μαγιό του μίστερ Λαβερ-μάνα

Ακούω στο γουώκμαν την Κόπα την Καμπάνα

Τρώω την μπανάνα παγουρίνο με καλούα

Κολλάω και με σάλιο την ψεύτικη τατούα (ρε μάνα)

Φοράω το πουκάμισο το τζαμαϊκανούα

Έχει επάνω τον Βεσπούκι, Πυγμαίους και Παπούα

Ακούω ένα αμάξι να κορνάρει, ούα-ούα

τον φίλο Μετζελούα

Μου λέει πάμε μέσα ρε φίλε Μιθριδά

Γιατί έχω τσεκάρει κάτι κορμιά γαμάτα

Γυμνόστηθα μοντέλα με κόφτες δελτα φλος

Στο βάθος Λίγκαλάιζ από τον Πίτερ Τός

Υπάρχουνε σκληράνθρωποι σαν να ‘ναι μπετονιέρες

Με προσόψι του στρατού που κουναν τις σφαίρες

Έχει γαμώ τις μέρες τι το θέλεις το μπουφάν

Η φίλη σου η Φανή, όχι είναι οι Ουάν

ΑΜΑΝ τα Καθάρματα Κανάκης Καλυβάτσης

Κι αυτός στο ψαροκάικο πρέπει να είναι ο Λάτσης

Να κι ο Μπατσιλίλας μ’ Αργεντίνα μπειγουότσα

Θα ‘ναι η ξαδέλφη του Χουν Ραμον του Ρότσα

Ώπα, ώπα, ώπα, ο Ρότσα, μεγάλε ο Ραμόν δεν είχε ξαδέλφη

Ο Ραμόν είναι θεότητα της Αιγύπτου που έκανε γκραφίτι στις πυραμίδες,

βρες κάτι άλλο

Να κι ο Μπατσιλίλας μ’ Αργεντίνα μπειγουτσα

Θα ‘ναι η ξαδέλφη του Καραπιάλη

Μπάσκετ με τον Γκάλη εδώ παίζουνε ρακέτα

Αντί για bit τη σοκοφρέτα, πιάσε πέτα

Φέτα μες στα τάπερ κεφτεδάκια ντολμαδάκια

Κουβαδάκια και σκατάκια για να παίζουν τα παιδάκια

Κατουράνε στα ρηχά να ζεσταίνουν τα νερά

Αν κολλήσω μικιτία θα τα ρίξω στην κυρά

Βουτάω στα απόβλητα, οξέα χημικά

Και βγαίνω έξω τζόκερ με μόνιμη χαρά

Μετά Ταμπεμιξ σκουπίδι και τσιγάρο

Κανένας δεν ακούει πια τον καλό το γλάρο

Όχι σκουπίδια, όχι σεξ, όχι καπότες σε θάλασσες και ακτές

Παλιοτυροβρομίκουλοι, με το χλιπι χλίπι στα δάχτυλα των ποδιών

Πάμε όλοι μαζί

Σε μια παραλία

Θα ‘χω πάντα μαζί

Τη θεία τη Λία

Πάμε όλοι μαζί

Σε όμορφη πλαζ

Βάλτε στο σώμα λάδι

Να σας κάνω μασάζ

Πάμε όλοι, σε μια παραλία

Στη θάλασσα, να πνιγεί η θεία

Έτσι πρέπει παιδάκι μου οοοουο γιέα!!!-

Μου ‘πες θα με τρίψεις μα εσύ μ’ έχεις γδάρει,
πήρες σμυριδόπανο αντί για σφουγγάρι,
Φέρσου μου γλυκά μωρό, μη με καταπιέζεις,
τέλειωσε την πλάτη μου και κατόπιν παίζεις,Λούζεται η αγάπη μου στο λουτροκαμπινέ,
είναι μπούζι το νερό, κλείσε τον ρουμπινέ,
της δικαιοσύνης ήλιος νοητός,
δεν μπαίνει απ’ το παράθυρο άναψε το φως,

Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι,
Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι.

Τι τα ‘θελες και μου ‘πες πως θα μοιάζω του Γκουσγκούνη,
μπήκανε στα μάτια μου, δυο κιλά σαπούνι,
Φάτσα στην οικοδομή, βίβα πυλοφόρι,
μάτι μας επήρανε, όλοι οι μαστόροι.

Φέρ’ τις σαγιονάρες μου, τράβα την κουρτίνα,
κι έλα να σκοτώσουμε, μανάκι, τη ρουτίνα,
θέλω περιβάλλον πιο ρομαντικό,
σκέπασε με κάτι το φωτιστικό.

Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι,
Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι.

Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι,
Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι.

Θυμήσου τα καλοκαίρια εκείνο τον καιρό

με την παρέα στο Φάληρο το παλιό,

Στον Μπάτη όλοι μαζευόμαστε,

για μπάνιο τα πρωινά,

στην Αμφιτρίτη και στον Άδωνη

το βράδυ σινεμά.

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Με κάτι άλλες παρέες είχαμε διαφορές,

και στον Απόλλωνα απ’ έξω πέφτανε καρπαζιές,

μα το βραδάκι όλοι στο Sweet Home

με τα κορίτσια αγκαλιά

κάποιο παρτάκι κανονίζαμε μετά το σινεμά.

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Τώρα η παρέα του Φαλήρου ανήκει στο παρελθόν,

η Αμφιτρίτη και ο Άδωνης είναι μπετόν,

στον Μπάτη απ’ έξω γράφει:

προσοχή μολυσμένα νερά

και δεν υπάρχει τίποτα να μας θυμίζει πια..

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Ένας κόσμος τραγούδια,

ένα δάσος σ’ αγαπώ

μες στα μάτια σου παίζουνε κρυφτό.

Έχεις μπει στη ζωή μου

την καρδιά μου να πονάς

κι απ’ το γέλιο στο δάκρυ με γυρνάς.

Να σε πάρω δικιά μου με έναν έρωτα τρελό

φουρτουνιάζει κι απόψε το μυαλό!

Το φεγγάρι αλήτης σού χαϊδεύει το κορμί

κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.

Τώρα τι να σου πω;

Φταίω, που σ’ αγαπώ!

Τ’ άστρα χίλιοι καημοί

κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.

Ταξιδεύω μαζί σου κι ειν’ οι σκέψεις μου κρυφές,

μα ταξίδι δεν κάναμε ποτές.

Να σε κάνω δικιά μου σε φωνάζω τις βραδιές,

μα δεν ήρθες και σήμερα και χθες.

Είμαι μόνος κι απόψε μέσα σε όνειρα φωτιά,

η αγκαλιά σου για μενα ξενητιά.

Το φεγγάρι αλήτης σού χαϊδεύει το κορμί

κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί..

Τώρα τι να σου πω;

Φταίω, που σ’ αγαπώ!

Τ’ άστρα χίλιοι καημοί

κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.

https://lyricstranslate.com

Μου ‘πες απόψε θέλεις κάτι
να κάνουμε οι δυο μας ξεχωριστό
Kι έπειτα μου ‘κλεισες το μάτι
και μου ‘πες πως θα πάμε μπανάκι βραδινόΚαταπληκτικό, συμφώνησα κι εγώ,
θα είναι τρέλα το βράδυ αυτό

Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
σαν το ψαράκι μπαίνεις στο νερό
Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
μες στο νεράκι χωρίς μαγιό

Βρήκαμε ένα λιμανάκι
απ’ όλους ξεχασμένο, ερημικό
Κι όπως περνάει το κυματάκι
μου σκας κι ένα φιλάκι ερωτικό

Καταπληκτικό, ταξίδι μαγικό,
το φεγγαράκι, εσύ κι εγώ

Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
σαν το ψαράκι μπαίνεις στο νερό
Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
μες στο νεράκι χωρίς μαγιό

Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
σαν το ψαράκι τρέχεις στο νερό
Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
μες στο νεράκι σε κυνηγώ

Πάνω στον αφρό, κάτω στο βυθό
θα σου φωνάζω “Σ’ αγαπώ”

Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
σαν το ψαράκι μπαίνεις στο νερό
Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
μες στο νεράκι χωρίς μαγιό

Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
σαν το ψαράκι τρέχεις στο νερό
Καλοκαιράκι, βραδινό μπανάκι
μες στο νεράκι σε κυνηγώ

Πως μου μοιάζει η μελωδία, ίδια πάντα σαν και σένα

που έρχεσαι και φεύγεις δίχως μιαν αιτία

Μιλά μου απόψε μιλά στου παραθυριού το γείσο

για να μην τσακίσω στης γαρυφαλλιάς τα φύλλα

Ξέρω πως μια νύχτα συνάντησα

μια που ήταν ψεύτρα, μια μάγισσα

Πόσο ξεγελάστηκα νόμισα

πως η κυρά μου θα ‘ναι και αρχόντισσα.

Νύχτα η κυρά του κάστρου μπαίνει μες το φως του άστρου

σαν κόκκινο κρασί λόγια ξεχασμένα

που απ’ τα χείλη μου είχε γείρει στο λαιμό μου και κοιμήθη

σαν κι αυτή τη λήθη μέσα στο ποτήρι.

Ξέρω πως μια νύχτα συνάντησα

μια που ήταν ψεύτρα, μια μάγισσα

Πόσο ξεγελάστηκα νόμισα

πως η κυρά μου θα ‘ναι και αρχόντισσα.

Με τα λόγια και τα χάδια έμεινε η ψυχή μου άδεια,

τα φιλιά του Αυγούστου κάστρα γκρεμισμένα.

Να ‘ταν μια φορά να κλάψω κι ύστερα να σε ξεχάσω

κι όσα μείναν πίσω να τ’ αγαπήσω.

Ξέρω πως μια νύχτα συνάντησα

μια που ήταν ψεύτρα, μια μάγισσα

Πόσο ξεγελάστηκα νόμισα

πως η κυρά μου θα ‘ναι και αρχόντισσα.

Ελλάδα χώρα του φωτός

του κόσμου αρχή και γυρισμός

τόπος που διάλεξε ο θεός

κάτι τρέχει, πέρα βρέχει

έρχεται δύσκολος καιρός

και σου φωνάζει ο ουρανός

κάτσε σκέψου, λογικέψου.

Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι

παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη

μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι

πνεύμα αθάνατο, σε τρώει το σαράκι.

Ελλάδα, χώρα του φωτός

πολεμιστής ειρηνικός

κάνε άλλο ένα βήμα μπρος

για προχώρα, ήρθε η ώρα

είσαι του κόσμου το κρασί

κι ας μην το ξέρεις ούτε εσύ

κάτσε βρες τα, και έβγα πες τα.

Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι

παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη

μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι

πνεύμα αθάνατο, σε τρώει το σαράκι.

Ελλάδα, χώρα του φωτός…..

Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι

παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

Χρώματα άνοιξη βόλτα στον ήλιο

στη θάλασσα παρέα μ’ έναν φίλο

σε γνώρισα σε γνώρισα

Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο

ζωγράφισες ένα αεροπλάνο και

γέλασες γέλασες

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει

μα σ’ αγαπούσα

πίσω απ’ το φεγγάρι είχα κρυφτεί

και σε κοιτούσα

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει

μα κάθε βράδυ

τ’ άστρα πέφταν πάνω μου βροχή

μ’ ένα σου χάδι

Βούτηξα με μια κιθάρα

στο διάστημα τα πρώτα τσιγάρα

με φίλησες με φίλησες

καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας

αντίδοτα στην ερημιά μας

αστρόπλοια αστρόπλοια

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει

μα σ’ αγαπούσα

πίσω απ’ το φεγγάρι είχα κρυφτεί

και σε κοιτούσα

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει

μα κάθε βράδυ

τ’ άστρα πέφταν πάνω μου βροχή

μ’ ένα σου χάδι

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο

με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές

σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα

υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα

χίλια φωτάκια θ’ ανάβουν μικρά

στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος

να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε

και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ

να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε

να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο

λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά

αφήνει πίσω στραβά και παράλογα

σηκώνει άγκυρα για μακριά

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα

θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές

ο παπαγάλος θα λέει “τους ξεφύγαμε”

κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε …

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο

με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές

σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα

υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε…

Oυφ μπούχτησα εδώ

γι’αυτό λέω να φύγω μωράκι μου

να πάω σ’ένα εξωτικό νησί

μακριά απ’ το άγχος της πόλης

εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτ’ άλλο

παρά να μάθεις αυτό το σκοπό

όλα τ’άλλα άστα σε μένα

Πούλα το αμάξι και το ψυγείο

δώσε το σκύλο ω ω

κλείσε το σπίτι και το γραφείο

ξέχνα τα όλα ω ω

Εχω μαρκάρει στο χάρτη καιρό

ένα νησί πονηρό…

Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες

Πάμε για τρέλες ωω (2x)

Με ξενερώνεις με δεξιώσεις

και εμφανίσεις κοινωνικές

όλο με μπλέκεις σε συγκεντρώσεις

και συζητήσεις πολιτικές

Έναν παράδεισο πάνω στη γη

βρήκα να πάμε μαζί

Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες

Πάμε για τρέλες ωω (2x)

ελα παμε

Θέλω καρύδες και ανανάδες

θέλεις το άγχος και την μαμά

εδώ και τώρα ν’αποφασίσεις

ελευθερία ή γκαντεμιά

Εχω μαρκάρει στο χάρτη καιρό

ένα νησί πονηρό..

Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες

Πάμε για τρέλες ωω

Κοίτα μια νύχτα
έξω που κάνει
κι ό,τι κι αν λέμε
κάπου μας πιάνειΔες φεγγάρια
δες μπαλκόνια
και ζευγάρια
που’ναι χρόνια μαζί

Μάτια μου η Ελλάδα
την πάει τη φεγγαράδα
κι αν είσαι και ξενύχτης
σε πάει και μια βαρκάδα

Μάτια μου, η Ελλάδα
το λέει για φιλενάδα
μου το’παν κι οι θεοί της
τους είχε δωδεκάδα

Κοίτα μια νύχτα
έξω που αντέχει
κι ό,τι κι αν παίζει
πάντα κόσμο θα έχει

Βάλε κι αστέρια
Βάλε και πρίμα
κι άσε τα χέρια
να’χουν το κύμα κορμί

Μάτια μου η Ελλάδα
την πάει τη φεγγαράδα
κι αν είσαι και ξενύχτης
σε πάει και μια βαρκάδα

Μάτια μου, η Ελλάδα
το λέει για φιλενάδα
μου το’παν κι οι θεοί της
τους είχε δωδεκάδα

Μουσική: Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, Γιώργος Μίτσιγκας
Στίχοι: Κώστας ΧαριτοδιπλωμένοςΤόσες άδειες νύχτες
Κρύος ο χειμώνας
Μόνη μου τόσο καιρό

Ήταν λίγοι μήνες
Μα φάνηκαν αιώνας
Ύστερα απ’ το χωρισμό

Με σπασμένη καρδιά
και κομμένα φτερά
ζούσα μόνη, μόνη
μες στην παγωνιά
δε θέλω πια άλλα βράδια νεκρά
θέλω πάλι, πάλι λίγη ζεστασιά

Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω
τίποτα να μη σκεφτώ
Αυτό το καλοκαίρι ξέρω θα γνωρίσω
αυτόν που θα ερωτευτώ

Κάτω από τον ήλιο
δίπλα από το κύμα
Πάνω στην καυτή αμμουδιά

Είσαι απέναντί μου
και μου κάνεις σήμα
Να ‘ρθω λίγο πιο κοντά

Μέσα στην αντηλιά
Με κρατάς αγκαλιά
και μεθάω, μεθάω
από τα φιλιά
Γαλάζια νερά
που ‘χουν πάρει φωτιά
Σ’ αγαπάω, έλα
πάμε πιο βαθιά

Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω
τίποτα να μη σκεφτώ
Αυτό το καλοκαίρι ξέρω θα γνωρίσω
αυτόν που θα ερωτευτώ

Ραντεβού βραδινά
με φλερτάρεις ξανά
σε μπαράκια χάι
πίνοντας ποτά
Και τυχαίνει μετά
σε ταξίδια τρελά
Έλα τώρα, τώρα,
άλλη μια φορά

Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω
τίποτα να μη σκεφτώ
Αυτό το καλοκαίρι ξέρω θα γνωρίσω
αυτόν που θα ερωτευτώ

Το καλοκαίρι
Το καλοκαίρι αυτό
Το καλοκαίρι
Θέλω να ερωτευτώ…

Ναι, πες μου σε όλα ναι
‘Oμορφα μάτια μπλε
Kαι θα ‘ναι η βραδιά
Kομπλέ
Μη, μην το σκεφτείς στιγμή
Tέλος οι δισταγμοί
Πάμε στην κορυφή
Κι αν είσαι θάλασσα
Εγώ σ’ αγκάλιασα
Κι αν είσαι άνεμος
Εγώ σε κράτησα
Κι άμα το αύριο
Είναι στο χέρι μου
Θα ‘σαι για πάντοτε
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Τι, πρέπει να κάνω τι
Μια κίνηση απλή
Κάνει το έργο να παιχτεί
Πώς θες να στο πω αλλιώς
Πάμε ολοταχώς
Μέχρι να δούμε φως
Κι αν είσαι θάλασσα
Εγώ σ’ αγκάλιασα
Κι αν είσαι άνεμος
Εγώ σε κράτησα
Κι άμα το αύριο
Είναι στο χέρι μου
Θα ‘σαι για πάντοτε
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου, οο οο
Δώσε μου ένα φιλί
Ότι θυμάμαι να το ξεχάσω
Και τ’ όνομά μου μαζί
και την παλιά μου ζωή
Κι αν είσαι θάλασσα
Εγώ σ’ αγκάλιασα
Κι αν είσαι άνεμος
Εγώ σε κράτησα
Κι άμα το αύριο
Είναι στο χέρι μου
Θα ‘σαι για πάντοτε
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου

Mουσική : Leander Top & Pier Baigorry & Olivier Toussaint & Paul de Senneville

Ελληνικοί Στίχοι: Ελένη Μηλιώκα

Στίχοι:

Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα

πάμε Χαβάη με μία ρόδα.

Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.

Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει

μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι.

Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.

Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει

μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.

Τρέξιμο, λογαριασμοί και δουλειά,

άγχος, ακρίβεια, χρέη, δανεικά,

πάντοτε συνωστισμός μεσ’ το τραμ

και πάντα εκεί το κινητό χτυπά.

Να μαγειρέψεις το πρωί,

ν’απλώσεις ό, τι έχει πλυθεί,

να σιδερώσεις, να μαζέψεις, να σκουπίσεις πριν να’ρθει.

Μετά να πάμε στη λαϊκή κι έπειτα ΟΤΕ, νερό, ΔΕΗ

για να πληρώσω give me a break!

Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.

Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει

μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι.

Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.

Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει

μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.

Θέλω βόλτες, ταξίδια, γλυκά, φαγητά,

να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά.

Θέλω στην παραλία ν’ανάψω φωτιά,

κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθιά.

Θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα,

με τον Enrique Iglesias να χορέψω labanda.

N’αρπάξω το μικρόφωνο από μία μπάντα

και να φωνάξω “Θεέ μου αμήν”.

Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα.

Πάμε Χαβάη με μία ρόδα.

Πήρα θαλάσσιο στρώμα, δυο τρία μαγιό ακόμα,

μπρατσάκια και πετσέτες μ’ ωραίο χρώμα.

Άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα,

με 30 δείκτη προστασίας κρέμα για το σώμα.

Δεν ξέρω ακριβώς τι άλλο θα πρέπει

να πάρω αφού έμεινα μ’ άδεια τσέπη.

Σταματώ και στην τράπεζα να δω αν έχει λεφτά μα

ξέχασα το pin!

Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.

Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη,

τότε πάρε λεφτά απ’ το σπίτι.

Ναι, Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.

Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη

πάρε κι εσύ λεφτά απ’ το σπίτι.

Κάποιος κοιτάει την ώρα

κάποιος στο δρόμο τρέχει

κάπου σε κάποια χώρα

τώρα μπορεί να βρέχει

Και μένα τι με νοιάζει

εδώ έχει πάντα ήλιο

μόνο που με τρομάζει

οπότε λέω θα φύγω

είχα πει θα φύγω, είχα πει

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ

κι αυτό το καλοκαίρι

λιωμένο παγωτό κολλάει στο χέρι

Κάποιος κοιτάει την ώρα

κάποιος στον δρόμο τρέχει

είμαι ακόμα εδώ

Έχει αδειάσει η πόλη

γυρνάω στη παραλία

έχουνε φύγει όλοι

η ώρα πήγε μια

Και μένα τι με νοιάζει

εδώ έχει πάντα ήλιο

μόνο που με τρομάζει

οπότε λέω θα φύγω

είχα πει θα φύγω είχα πει

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ

κι αυτό το καλοκαίρι

λιωμένο παγωτό κολλάει στο χέρι

Κάποιος κοιτάει την ώρα

κάποιος στο δρόμο τρέχει

είμαι ακόμα εδώ

Δε φταίω εγώ, δε φταίς εσύ

μπορεί να φταίει το νησί,

μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά..

Το μπλέ της θάλασσας μεθά

το άσπρο των νησιών μας πάει

μας έδεσε για πάντα μας κρατά

Σ’αυτή την πόλη την τρελή

πού να το είχα φανταστεί,

δεν είσαι αυτός που γνώρισα εκεί

Θυμάμαι εκείνο το νησί,

που ο έρωτας για πάντα ζεί

κι εμείς οι δυο τον ζήσαμε μαζί!

Μην μου μιλάς για καλοκαίρια,

για ακρογιαλιές και αστέρια

πες μου μονάχα πως κ΄εδώ

το ίδιο μ’αγαπάς..

Αλλού εσύ, αλλού εγώ,

δεν έχω χρόνο να σε δω

βρισκόμαστε μονάχα Κυριακές

Και είναι τόσο ειρωνικό

πως μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ

μα στο θυμίζουν κάποιες διακοπές

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια

για ακρογιαλιές και αστέρια

πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ’αγαπάς

Αγάπες καλοκαιρινές

που είστε τόσο δυνατές

χαθήκατε στης πόλης τα στενά

Η θύμηση σου δυνατή

η παρουσία σου στεγνή

στη σκόνη αυτού του δρόμου θα χαθεί

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια

για ακρογιαλιές και αστέρια

πες μου μονάχα πως κι εδώ

το ίδιο μ’ αγαπάς..

Λα, λα, λα…

Δε με ριγούν τα μεγάλα τα ψάρια

κι οι καρχαρίες και τ’ αρσενικά

είμαι απ’ αυτές που κερδίζουν στα ζάρια

η συνταγή φυσικά είναι μια

Ποια; Ποια; Ποια;

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

κάνω ντου και τρομάζει ο ντουνιάς

με το βρεγμένο σούπερ μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

πέφτουν όλοι ξεροί μονομιάς

Λα, λα, λα…

Κι όμως θυμάμαι παλιά καλοκαίρια, λα λα λα

πόσο ντρεπόμουν τις πλαζ γενικά, λα λα λα

γυαλιά φορούσα μπουρνούζια καπέλα

μα τα ξεπέρασα πια όλα αυτά

Ποια; Ποια; Ποια;

Πώς ξεπέρασε όλα αυτά

Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

κάνω ντου και τρομάζει ο ντουνιάς

με το βρεγμένο σούπερ μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

πέφτουν όλοι ξεροί μονομιάς

Mπα μπα μπα δεν κρατιέται αυτή παιδιά

Λα, λα, λα

Πήρα μαθήματα ανατομίας

είδα δεκάδες διαφημιστικά

Έφτιαξα όλας τας αδυναμίας

δε με κομπλάρουν τα ξένα κορμιά

Ποια; Ποια; Ποια;

Τι σημαίνουν όλα αυτά

Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

κάνω ντου και τρομάζει ο ντουνιάς

με το βρεγμένο σούπερ μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

πέφτουν όλοι ξεροί μονομιάς

Μπα μπα μπα δεν κρατιέται αυτή παιδιά

Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

κάνω ντου και τρομάζει ο ντουνιάς

με το βρεγμένο σούπερ μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι

πέφτουν όλοι ξεροί μονομιάς

Μα ποια είσαι τέλος πάντων;

ένα καρακατσουλιό

Στόχος έγινες των πάντων

ε, με τον τρόπο μου κι εγώ

Απόψε λέω να κάνουμε ένα πάρτυ

Στην άμμο με ραδιάκι φορητό

Στο λέω πως δεν γουστάρω άλλος να ρθει

Το πάρτυ είναι για δύο για μας τους δυο

Απόψε το φεγγάρι θα φοράει

Το φως απ’τη δική σου την μορφή

Το μόνο που θ’ακούσεις να μιλάει

Θα ναι η φωνή του βραδινού εκφωνητή

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε

Να πάμε κατευθείαν για δουλειά

Απόψε στ’ακρογιάλι θα τη βρούμε

Θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά

Θα φύγουμε απ’το θόρυβο της πόλης

Μια νύχτα που δεν έζησε κανείς

Απόψε θα ζηλέψει ο Κηλαηδόνης

Το πάρτυ που θα κάνουμε εμείς

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε

Να πάμε κατευθείαν για δουλειά

Απόψε στ’ακρογιάλι θα τη βρούμε

Θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά …

Απόψε και με λίγη φαντασία

Θα μοιάζει με φιρμάκι γαλλικό

Χρειάζεται αυτή η διαδικασία

Μήπως μπορέσω και σου πω το σ’αγαπώ

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε

Θα πάμε κατευθείαν για δουλειά

Απόψε στ’ακρογιάλι θα τη βρούμε

Θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω

πώς να σου το πω

έλεγα περνούν τα χρόνια

θα συμμορφωθώ.

Μα είναι δώρο άδωρο

ν’ αλλάξεις χαρακτήρα

τζάμπα κρατάς λογαριασμό

τζάμπα σωστός με το στανιό.

Έξω φυσάει αέρας

κι όμως μέσα μου

μέσα σ’ αυτό το σπίτι

πριγκιπέσα μου,

το φως σου και το φως

χορεύουν γύρω μας

απίστευτος ο κόσμος

κι ο χαρακτήρας μας.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω

κι έφτασα ως εδώ

λάθη στραβά και πάθη

μ’ έβγαλαν σωστό.

Ξημερώματα στο δρόμο

ρίχνω πετονιά

πιάνω τον εαυτό μου

και χάνω το μυαλό μου

Όλα του κόσμου τα πουλιά

όπου κι αν φτερουγίσαν

όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά

όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους

εκεί που ξημερώνει

μαργώνουν τα πουλιά της γης

κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω

σαν αερικό

Ανάσα είναι καυτερή

και στέπα του Καυκάσου

η σκέψη που παραμιλά

και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νους μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω

σαν αερικό

Σαν αερικό θα ζήσω

σαν αερικό

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιά

έτσι να ‘μαι

με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά

να κοιμάμαι

Να ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική

γύρω γύρω

με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί

που θα γείρω

Να ‘ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά

έτσι να ‘ναι

και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά

να κοιτάνε

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές

δίχως χάρη

κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές

το φεγγάρι

Έτσι να ‘μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό

έτσι να ‘μαι

σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό

να κοιμάμαι

Για μένα μόνο

Θέλω να κάνω κάτι

Για πρώτη φορά

Για μένα μόνο

Για τη δική μου

Τη τρέλα και άλλη καμιά

Μόνο για μένα

Θέλω να ζήσω

Να σβήσω το χθες και να βγω

Μόνο για μένα

Κι αν σε ρωτήσουν

Πες τους την άκρη θα βρω

Τα καλοκαίρια

Εμένα με πιάνει μια τρέλα

Κι όλο θέλω να φεύγω

Απ ότι κι αν ζω

Με αεροπλάνα

Με πλοία, με αμάξια και τρένα

Θα σαλπάρω

Μη σαλτάρω

Κι ας με λένε τρελό (χ2)

Για μένα μόνο

Για μένα μόνο

Φτιάχνω ταξίδια

Και χάρτες και πάω παντού

Για μένα μόνο

Κι αν σε ρωτήσουν

Πες τους πως έιμαι αλλού

Τα καλοκαίρια

Εμένα με πιάνει μια τρέλα

Κι όλο θέλω να φεύγω

Απ ότι κι αν ζω

Με αεροπλάνα

Με πλοία, με αμάξια και τρένα

Θα σαλπάρω

Μη σαλτάρω

Κι ας με λένε τρελό (χ2)

Για μένα μόνο

Τα καλοκαίρια

Εμένα με πιάνει μια τρέλα

Κι όλο θέλω να φεύγω

Απ ότι κι αν ζω

Με αεροπλάνα

Με πλοία, με αμάξια και τρένα

Θα σαλπάρω

Μη σαλτάρω

Κι ας με λένε τρελό (χ2)

Για μένα μόνο

Όπου κι αν πας θα’ σαι πάντα εδώ

Θα’ χεις κλειδί και θ’ ανοίγεις την πόρτα

Όμως φοβάμαι μωρό μου μην φύγω εγώ

Έλα

Να πάμε οι δυο μας μια βόλτα

Πάμε στον Άδωνι για καφέ

Που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές

Και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά

Κυριακή να της φύγει το στρες

Κι όλα μοιάζουν ένα τίποτα

Και κυκλοφορούν ανύποπτα

Κι είσαι η λαχτάρα μου

Ο καφές και τα τσιγάρα μου

Ό, τι κι αν ζήσουμε το’ χουμε δει

Σαν μια σκηνή από άλλη ταινία

Κι όλος ο κόσμος μωρό μου μπορεί και το ζει

Έλα

Κερνάω καφέ στην πλατεία

Πάμε στον Άδωνι για καφέ

Που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές

Και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά

Κυριακή να της φύγει το στρες

Κι όλα μοιάζουν ένα τίποτα

Και κυκλοφορούν ανύποπτα

Κι είσαι η λαχτάρα μου

Ο καφές και τα τσιγάρα μου

Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό

με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε

κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά

ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ‘πνιξε

φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω

κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος

λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ

ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος

κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε

θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό

μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε

από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως

που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε

κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός

αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται

μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως

φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται

και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε

θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες

και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:

Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια

με τρικυμίες και με βροχές

με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια

θα ονειρεύεσαι ό, τι θες

Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω, απόψε να μεθύσω

Τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ

μονάχος μου να ζήσω

Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω

σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω

θα βγω να σε ζητήσω

Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες

και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:

Θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις

σαν αμαρτία και σαν γιορτή

Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις

ότι με λόγια δε σου ‘χω πει

ενα ποτηρι θανατο θα πιω αποψε να μεθυσω

τα καλοκαιρια πες μου πως μπορω μοναχος μου να ζησω

ενα ποτηρι θανατο θα πιω αποψε να μεθυσω

σε μονοπάτι αδίαβατο θα βγω

θα βγω να σε ζητήσω

θαλασσες μεσα στα ματια σου θαλασσες

Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό
Τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό
Μα εμένα που ‘μαι δέντρο μες τη γη
Με ξεριζώνει κάθε χαραυγή
Ήλιε μου σε παρακαλώ
Πες τους χαροκαμμένους
Να κλαίν σ ‘της πίκρας το γιαλό
Για ‘μας τους προδομένους
Σαν φονιάς την μαύρη νύχτα
Ξα ‘γρυπνώ πίνω δάκρυ, πίνω πρόστυχο καπνό
Με μαχαίρια στην καρδιά μου δεν μπορώ να τραγουδήσω και να καρτερώ
Ήλιε μου σε παρακαλώ
Πες στους χαροκαμμένους
Να κλαίν σ ‘της πίκρας το γιαλό
Για ‘μας τους πρόδομενους
Ήλιε μου σε παρακαλώ.

Σαν την Αφροδίτη μες απ’ το κύμα

πρόβαλες ένα πρωί

Κι ήταν μαγική η στιγμή που σε είδα

στου Ηφαίστου το νησί

Κι ήρθε ένα μακρύ ζεστό καλοκαίρι

Κι η αγάπη μας γιορτή

Όνειρο που έσβησε το Σεπτέμβρη

Όταν έφυγες εσύ, εσύ

Έλα Απόλλωνα έλα

Πάρε την λύρα μ’ ακούς

Και παίξε μόνο για μένα

Παίξε, παίξε του Αιγαίου τα μπλουζ

Ασημένιες νύχτες πάνω στην άμμο

Ρόδινη ανατολή

Γκρίζο εκείνο το πρωί του Σεπτέμβρη

Όταν έφυγες εσύ, εσύ

Αυτός είναι ο ήλιος που ποθούσα να δω

ο έξω κόσμος βιαστικά μεγαλώνει

βιάζομαι να πετάξω και γω

στον ουρανό σαν ασημένιο μπαλόνι

Ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά

και γω θα τρέξω σ’ άγνωστα μέρη

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι

πηδά στο δρόμο απ’ των σπιτιών τις σκεπές

είναι παιδί και με τραβάει απ’ το χέρι

στο τέλος όλες οι υπόγειες στοές

βγάζουν σ’ ένα φωτεινό καλοκαίρι

Σ’ αυτήν την κατήφεια δε χωρούσα να ζω

στους άλλους να βρίζω τα δικά μου τα χάλια

η αλήθεια μου έγινε θηλιά στο λαιμό

και η αγάπη γύρω απ’ την καρδιά μου τανάλια

Ας σβήσει απ’ το στήθος μου αυτή η σκιά

όσα ο καιρός είναι να φέρει θα φέρει

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι…

Κι αν κάτι όλα μέσα μου τα βρίσκει λειψά

και κάθε γιορτή ένα σαχλό καρναβάλι

ας στριμωχτεί στη σκοτεινή του σπηλιά

να περιμένει το φθινόπωρο πάλι

Τώρα ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά

και γω θα τρέξω σ’ άγνωστα μέρη

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι

πηδά στο δρόμο απ’ των σπιτιών τις σκεπές

είναι παιδί και με τραβάει απ’ το χέρι

κι οι σκόρπιες άκρες μου ενώνονται δες

Δε σ’ άφηναν τα πέλαγα

να ‘ρθεις στα δυο μου χέρια

πιανόσουν απ’ τα σύννεφα

σκαρφάλωνες στ’ αστέρια

και μου λεγες..και μου λεγες

Να ‘σουν θάλασσα, να μην σ’ άλλαζα

Να ’σουν πάντοτε δική μου

Κι εγώ τα ‘βαλα

με την θάλασσα

Κι εσύ θύμωσες μαζί μου

Δεν ήθελες απάνεμο

λιμάνι για ν’ αράξεις

περίμενες τον άνεμο

μαζί του να πετάξεις

και μου λεγες..και μου λεγες

Να ‘σουν θάλασσα, να μην σ’ άλλαζα

Να ’σουν πάντοτε δική μου

Κι εγώ τα ‘βαλα

με την θάλασσα

Κι εσύ θύμωσες μαζί μου

Βγήκε ο έρωτας σεργιάνι

με το μπλε φουστάνι,

φανελάκι καλοκαιρινό

που γράφει απάνω σ’ αγαπώ…

Βγήκε ο έρωτας σεργιάνι

και ζημιές μας κάνει

και ανάβει όλες τις ματιές,

ματιές που γίνονται φωτιές…

Είσαι Θεός, ήλιος καλοκαιρινός

και δυστυχώς σε θέλω σαν τρελός…

Βγήκες πάλι για σεργιάνι

κι η καρδιά μου πιάνει

ένα σήμα τόσο δυνατό,

σημάδι ότι σ’ αγαπώ…

Κι όμως ξέρω που θα φτάσω

όταν σ’ αγκαλιάσω,

θα καώ κι εγώ μες στη φωτιά,

που μ’ άναψες μες στην καρδιά…

Είσαι Θεός, ήλιος καλοκαιρινός

και δυστυχώς σε θέλω σαν τρελός…

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης

Μπάτης είσαι κι ευωδιάζεις

Παναγιά μου, όταν περνάς

Τα μαλλιά σου όταν τινάζεις

Μάρτης και μοσχοβολάς

Χάντρα θαλασσιά να βάζεις

Χάντρα πάντα να φοράς.

Το θαλασσί της θάλασσας

κι όλο το μπλε του χάρτη

να μπει στη χάντρα που φοράς

να μη σε πιάνει μάτι

Να μπει στη χάντρα που φοράς

να μη σε πιάνει μάτι

το θαλασσί της θάλασσας

κι όλο το μπλε του χάρτη.

Νόμος είσαι και διατάζεις

το γοβάκι όταν πετάς

το φουστάνι σου όταν βγάζεις

πόνος και με τυραννάς

όσο ζεις και μ’ αγκαλιάζεις

χάντρα πάντα να φοράς

Το θαλασσί της θάλασσας

κι όλο το μπλε του χάρτη

να μπει στη χάντρα που φοράς

να μη σε πιάνει μάτι

Να μπει στη χάντρα που φοράς

να μη σε πιάνει μάτι

το θαλασσί της θάλασσας

κι όλο το μπλε του χάρτη.

Κύμα είσαι και μ’ αρπάζεις

το λαιμό μου όταν φιλάς.

Στο πλευρό μου όταν πλαγιάζεις

μοίρα και με κυβερνάς.

Χάντρα θαλλασιά να βάζεις

οσο ζεις και μ’ αγαπάς.

Το θαλασσί της θάλασσας

κι όλο το μπλε του χάρτη

να μπει στη χάντρα που φοράς

να μη σε πιάνει μάτι

Να μπει στη χάντρα που φοράς

να μη σε πιάνει μάτ

ι

το θαλασσί της θάλασσας

κι όλο το μπλε του χάρτη.

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα ‘χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και ΛιδάκηΑύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία…

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Στην απά- στην απά-

στην απάνω γειτονίτσα

στην απάνω γειτονίτσα

μ’ αγαπά- μ’ αγαπά-

μ’ αγαπάνε δυό κορίτσια

στην απάνω γειτονίτσα

Μα εγώ μα εγώ

μα εγώ πονάω γι άλλη

μα εγώ πονάω γι άλλη

μια γοργόνα στ’ ακρογυάλι

Φυλαχτό φυλαχτό

φυλαχτό με τ’ άγιο ξύλο

φυλαχτό με τ’ άγιο ξύλο

που να βρώ που να βρώ

που να βρώ για να της στείλω

φυλαχτό με τ’ άγιο ξύλο

Φυλαχτό φυλαχτό

φυλαχτό να την φυλάει

φυλαχτό να την φυλάει

και ας μη με αγαπάει

Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω

στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια

τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω

και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει

στο πέλαγο του χρόνου το καράβι

μιαν άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει

το βάθος του έρωτα της να συλλάβει

Φάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ

γαλάζια μοίρα

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη

μαύρο μου ασήμη

πάρ την καρδιά μου και κάν την νησί του ανέμου αγρίμι

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ

γαλάζια μοίρα

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη

μαύρο μου ασήμι

πάρ την καρδιά μου και κάν την νησί του ανέμου αγρίμι

Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο

ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη

κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο

ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ

γαλάζια μοίρα

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη

μαύρο μου ασήμι

πάρ την καρδιά μου και κάν την νησί του ανέμου αγρίμι

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ

γαλάζια μοίρα

για παραμάνα στον ώμο χρύσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη

μαύρο μου ασήμι

πάρ την καρδιά μου και κάν την νησί του ανέμου αγρίμι

Σου πάει το φως του φεγγαριού
τις νύχτες του καλοκαιριού
απάνω σου όταν πέφτει
Σου πάει το φως και το πρωί
σαν κάνεις πρόβες τη ζωή
σε θάλασσα καθρέφτη
Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια
θα με φέρουν μαϊστράλια
με καράβια χιώτικα
Και θα λάμπουνε για μένα
τα φεγγάρια τα κρυμμένα
και τ’ αλλιώτικα
Το στόμα σου μοσχοβολιά
από μαστίχα και φιλιά
τα μάτια σου ταξίδια
Για της αγάπης τους τρελούς
ωραίους και αμαρτωλούς
για ναυαγούς σανίδια
Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια
θα με φέρουν μαϊστράλια
με καράβια χιώτικα
Και θα λάμπουνε για μένα
τα φεγγάρια τα κρυμμένα
και τ’ αλλιώτικα

Καβάλα στο δελφίνι

τον κόσμο γύρισα

είπα να σε ξεχάσω

μα σ’ αποθύμησα

Δελφίνι δελφινάκι

πάμε πιο γρήγορα

Να δω τα γυριστά της

τα ματοτσίνορα

Όπου και να γυρνούσα

ερχόσουν πίσω μου

λαβωματιά στο στήθος

το πελαγίσιο μου

Δελφίνι δελφινάκι

πάμε πιο γρήγορα

Να δω τα γυριστά της

τα ματοτσίνορα

Πριν χαθείς και διώξεις το φεγγάρι

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

σαν μια τελευταία χάρη

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

όπως τις νύχτες που κι οι δυο σαν παιδιά

πάνω από την ίδια φωτιά

την αγάπη κρατούσαμε μαζί ζωντανή

με φιλιά μας ξυπνούσε η αυγή

στην ακτή που φτιάχναμε ταξίδια

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

πριν εδώ τα πάντα γίνουν ίδια

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

όσο και αν φύγεις από μένα μακριά

σαν τον ήλιο θα ‘μαι κοντά

θα σ’ αγγίζω σαν χάδι πονηρό του ουρανού

σαν αέρας θα είμαι παντού

Να ‘ρθεις ξανά

έστω μόνο και για μία φορά

να ‘ρθεις ξανά

έστω μόνο και για μία βραδιά

Πριν μας κρύψει αυτή η νύχτα

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

πριν πιαστώ στα μαγικά σου δίκτυα

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

όσο κι αν φύγεις από μένα μακριά

σαν τον ήλιο θα ‘μαι κοντά

θα σ’ αγγίζω σαν χάδι πονηρό του ουρανού

σαν αέρας θα ‘μαι παντού

Να ‘ρθεις ξανά

έστω μόνο και για μία φορά

να ‘ρθεις ξανά

έστω μόνο και για μία βραδιά

Σαν τον ήλιο θα ‘μαι κοντά.

Όσο κ αν τρέχει η ζωή μου μπροστά

θα μένω γύρω από την ίδια φωτιά

και για ‘σένα θα τραγουδώ

Άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο

Κοιτάζω από παιδί

τα κάστρα από ψηλά

φτάνει το καράβι,

την άγονη γραμμή

που πόθησα να δω

το πιο γλυκό της χάδι

Και περιμένει πάντα εκεί

στη πύλη τη θαλασσινή

ο δάσκαλος με τ’ άστρα

και οι γυναίκες οι παλιές

μόνες περνάνε σαν σκιές

και χάνονται με τ’ άστρα… με τ’ άστρα

Στη πύλη τη θαλασσινή

θυμάμαι από παιδί

τα μάτια τα θλιμμένα

που με κοιτάξαν μια στιγμή

κι έμαθα για παντοτινά

πως είν’ πικρά τα ξένα… τα ξένα

Κοιτάζω από παιδί

γαλάζια η ακτή

γαλάζια και η μπάντα

και κείνη η θωριά

η τόσο παιδική

με χάραξε για πάντα

Και πολεμούσαν ποιητές

με ραγισμένες τις καρδιές

γαλάζιοι σαν ιππότες

και σπάσαν όλα τα σπαθιά

και σπάσανε οι κλειδαριές

και σιδερένιες πόρτες… οι πόρτες

Στη πύλη τη θαλασσινή

θυμάμαι από παιδί

τα μάτια τα θλιμμένα

που με κοιτάξαν μια στιγμή

κι έμαθα για παντοτινά

πως είν’ πικρά τα ξένα… τα ξένα

Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα

απλώνει σκοτάδι βαθύ

κορίτσι ξένο σαν ίσκιος

πλανιέται μονάχο στην γη

Χωρίς ντροπή, αναζητεί

τον ήλιο που έχει χαθεί,

στα σκοτάδια να βρει

Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει

ακρογιαλιές δειλινά

και σκλαβωμένη για πάντα

κρατούνε την δόλια καρδιά

Μπορεί ακόμα μπορεί,

να έχει πια τρελαθεί

και τότε ποιος θα ρωτήσει

να μάθει ποτέ το γιατί

Ναύτης βγήκε στη στεριά για περιπολία

μάνα μου, αναστέναξε όλη η παραλία

τέλειωσε η περίπολος κι ήρθε το ναυτάκι

κι έριχνε στη θάλασσα μαύρο βοτσαλάκι.

Ναύτης βγήκε στη στεριά και μπροστά μου βγαίνει

Κύριε των δυνάμεων, τι χρωστώ η καημένη;

Μου ‘πε δυο γλυκόλογα, θέλει να κεράσει

μια βανίλια παγωτό και γλυκό κεράσι.

Ναύτης βγήκε στη στεριά και φοράει τ’ άσπρα

γέμισε το σπίτι μου κι η καρδιά μου μ’ άστρα

βγήκαμε κι ενθύμιο μια φωτογραφία

στο Χατζηκυριάκειο μέσα στην πλατεία.

Ναύτης βγήκε στη στεριά μ’ άδεια τρεις ημέρες

παραγνωριστήκαμε κι άρχισε φοβέρες

μου ‘κανε και μια σκηνή μες στην παραλία

μην κοιτάζω γύρω μου σαν περιπολία.

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε

καραβάκια στο ταξίδι δε με παίρνετε, καλέ;

Δε με παί, δε με παίρνετε, καλέ

ίσαμε το Γαλαξείδι, δε με παίρνετε, καλέ;

Ένα και δύο μετράω τα κύματα

έγια μόλα, έγια λέσα,

ποιος θα με φέρει κοντά σου, καρδούλα μου

και στην αγκαλιά σου μέσα;

Ένα και δύο σου στέλνω μηνύματα

ναι, και το σταυρό μου κάνω,

αν δε με πάρεις κοντά σου, καρδούλα μου

να το ξέρεις, θα πεθάνω.

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε

καραβάκια στο ταξίδι δε με παίρνετε, καλέ;

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε

καραβάκια στο Αιγαίο, δε με βλέπετε, καλέ;

Δε με βλέ, δε με βλέπετε, καλέ

όπου μέρα νύχτα κλαίω, δε με βλέπετε, καλέ;

Ένα και δύο μετράω τα κύματα

έγια μόλα, έγια λέσα,

ποιος θα με φέρει κοντά σου, καρδούλα μου

και στην αγκαλιά σου μέσα;

Ένα και δύο σου στέλνω μηνύματα

ναι, και το σταυρό μου κάνω,

αν δε με πάρεις κοντά σου, καρδούλα μου

να το ξέρεις, θα πεθάνω.

Σαν με κοιτάς

ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου, φωτιά

καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά

λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς.

Σαν με κρατάς

είναι τα μπράτσα σου μια θάλασσα πλατιά

που μέσα χάνομαι και πνίγομαι βαθιά

μες στα μαβιά της τα νερά σαν με κρατάς.

Μη μου μιλάς

νιώσε στα στήθη μου τους χτύπους της καρδιάς

μες στην παλάμη μου το ρίγος της νυχτιάς

να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς.

Και σ’ αγαπώ

δεν έχω τίποτ’ άλλο, τίποτα να πω

το καλοκαίρι αυτό θα σβήσω, θα χαθώ

άσε με απλά να σ’ αγαπώ, να σ’ αγαπώ.

Μια φορά στα χίλια χρόνια

του πελάγου τα τελώνια

μες στα σκοτεινά τα φύκια

μες τα πράσινα χαλίκια,

Το φυτεύουνε και βγαίνει

πριν ο ήλιος ανατείλει

το μαγεύουνε και βγαίνει

το θαλασσινό τριφύλλι.

το μαγεύουνε και βγαίνει

το θαλασσινό τριφύλλι

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος

θα βρει να μου το στείλει.

Ποιος θα βρει να μου το στείλει

το θαλασσινό τριφύλλι.

Μια φορά στα χίλια χρόνια

κελαηδούν αλλιώς τ’ αηδόνια.

Δε γελάνε μήτε κλαίνε,

μόνο λένε μόνο λένε.

Μια φορά στα χίλια χρόνια

γίνεται η αγάπη αιώνια.

Να ‘χεις τύχη να ‘χεις τύχη

κι η χρονιά να σου πετύχει.

να χεις τύχη να ‘χεις τύχη

κι η χρονιά να σου πετύχει

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος

θα βρει να μου το στείλει.

Ποιος θα βρει να μου το στείλει

το θαλασσινό τριφύλλι.

Μια αγάπη για το καλοκαίρι

θα ‘μαι κι εγώ

να σου κρατώ δροσιά στο χέρι

να σε φιλώ.

Θα μ’ αγαπάς σαν καλοκαίρι

και σαν παιδί,

μα θα μου φύγεις με τ’ αγέρι

και τη βροχή.

Μια αγάπη για το καλοκαίρι

θα ‘μαι κι εγώ

να σου κρατώ δροσιά στο χέρι

να σε φιλώ.

Και σαν θα ‘ρθει το καλοκαίρι

και σε ζητώ

θα μείνει μόνο έν’ αστέρι

να το κοιτώ.

Ένα καράβι μες στα μάτια μου

σαλπάρει μόλις σουρουπώνει

την ώρα που ‘μαι στο παράθυρο

την ώρα που ‘μαι πάλι μόνη

Και ταξιδεύει το καράβι μου

και ψάχνει δίχως να σε βρίσκει

και γέρνουν στα πικρά τα μάτια μου

βαριά ματόκλαδα σαν ίσκιοι

Ένα καράβι μες στα μάτια μου

βουλιάζει μόλις ξημερώνει

τότε που φεύγω απ’ το παράθυρο

για να πλαγιάσω πάλι μόνη

Τις νύχτες του καλοκαιριού που ‘ριχνε τα μαλλιά σου
ένα αεράκι νοτικό μες στη θολή ματιά σου
θυμάσαι το μπάρμπα Στελλή με τσ’ ώρες να μιλεί
για ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή;Μικρό παιδί το πήρανε και το ‘ψησε η αρμύρα
τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι το ‘γραφε η μοίρα
έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού
μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού

Σ’ ένα ακρογιάλι μια βραδιά, στου φεγγαριού τη χάση
άραξε τη γαλέρα του μέχρι ο νοτιάς να πάψει
και μάγεψε τη σκέψη του μιας κόρης το φιλί
και η γαλέρα εμίσεψε με δίχως τον Αλή

Ήτανε λέει στη φύση του καράβια νε κουρσεύει
και πολιτείες μακρινές κι άγνωστες να γυρεύει
κι έφυγε από την αγκαλιά της κόρης μια βραδιά
με σύντροφο αγιάτρευτη πληγή μες στην καρδιά

Ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί κοντά στην άκρη
της ιστορίας του ‘φευγε του γέρου ένα δάκρυ
άμμος λέει πως του ‘μπαινε στα βλέφαρα βαθιά
που σήκωνε απ’ τη θάλασσα η δυνατή νοθιά

Μάδησε ο χρόνος σαν παιδί της νιότης το λουλούδι
μα εγώ σε φύλαξα ακριβή σ’ ένα φτωχό τραγούδι
φαίνεται πως σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ πολύ
για να δακρύζω σαν μιλώ για το μικρό Αλή

Απόψε στις ακρογιαλιές

αντιλαλούν διπλοπενιές,

έλα κοντά μας φίλε να τα πιεις

κι απ’ τα ωραία μας να τρελαθείς.

έλα κοντά μας φίλε να τα πιεις

κι απ’ τα ωραία μας να τρελαθείς.

Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή

κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί.

Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή

κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί.

Κάτσε και γλέντησε με μας,

σεκλέτια διώχνει ο μπαγλαμάς,

κι αν έχεις πόνο μέσα στην καρδιά

θα τον ξεχάσεις με μια διπλοπενιά.

Κι αν έχεις πόνο μέσα στην καρδιά

θα τον ξεχάσεις με μια διπλοπενιά.

Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή

κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί.

Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή

κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί.

Κι εσένανε βρε γόησσα

εγώ σε παρηγόρησα,

κι αν είμαι τώρα ρέστος και ταπί

μ’ ένα φιλί παρηγόρα με και συ.

Κι αν είμαι τώρα ρέστος και ταπί

μ’ ένα φιλί παρηγόρα με και συ.

Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή

κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί.

Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή

κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί.

Το βαπόρι απ’ την Περσία Χ3

πιάστηκε στην Κορινθία

Τόννοι έντεκα γεμάτο

με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια

που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη Χ3

τη ζημιά ποιός τη πληρώνει

Και σ’ αυτή την ιστορία

μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια

που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένη Χ3

καρφωτή και λαδωμένη

Δυο μεμέτια, τα καημένα,

μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια

που θα μείνουνε χαρμάνια

Στου γιαλού τα βοτσαλάκια
κάθονται δυο καβουράκια
έρμα παραπονεμένα
κι όλο κλαίνε τα καημέναΚι η μαμά τους η κυρία καβουρίνα
πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Πάει ο κάβουρας το βράδυ
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι
ψάχνει για τη φαμελιά του
και τραβάει τα μαλλιά του

Βάζει πλώρη κούτσα κούτσα
στη Ραφήνα
να πετύχει την κυρία καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Το ξημέρωμα ροδίζει
και ο κάβουρας γυρίζει
δίχως τη συμβία πάλι
κούτσα κούτσα στ’ ακρογιάλι

Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα
παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό

μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή

τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή

τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ,

παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου

πάνε και μίλησέ του

για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα

τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή

και μένανε μ’ αφήνεις έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με στο βοριά

στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ’ ένα σινάφι

πειρατικό

είδα φωτιά ν’ ανάβει

και φονικό

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί

με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ αρμενάκια

που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά

Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα

το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει

μικραίνουν οι κύκλοι του

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε

αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του

βοήθα καλέ μου

μη φαγωθούμε μεταξύ μας

Χίλια μύρια κύματα

μακριά τ’ Αϊβαλί

Χίλια μύρια κύματα

μακριά τ’ Αϊβαλί

Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας

δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι

ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης

μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη

μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη

κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό

στο χορό

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε

αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του

βοήθα καλέ μου

μη φαγωθούμε μεταξύ μας

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Εκεί στης Ύδρας τ’ ανοιχτά και των Σπετσών
να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο
Μωρέ τού λέω πούν’ το μεσοφόρι σου
έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ’ αγόρι σου
Άιντε μωρό μου, ανέβα και κινήσαμε
πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε
Αγόρι εγώ δεν έχω, μου αποκρίνεται
Βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται
Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται
ξανανεβαίνει κι απ’ τη βάρκα πιάνεται
Άιντε μωρό μου…
Θεέ μου, συγχώρεσέ με, σκύβω για να δω
κι ένα φιλί μου δίνει, το παλιόπαιδο
Σα λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε
κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε
Άιντε μωρό μου…

Η Παναγιά τα πέλαγα
κρατούσε στην ποδιά της.
Την Σίκινο, την Αμοργο
και τ’ άλλα τα παιδιά της.Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει …..
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Απο την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες.

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει …..
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ’ αρμυρίκια
σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει …..
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Στο Πόρτο Χέλι στην Ερμιόνη
κι από την Κόστα στο Γαλατά
κάνουν σινιάλο απ’ το τιμόνι
τα καραβάκια στο Ματαπά.Την τράτα λεν Μαρίτσα,
τη σκούνα Βαγγελή,
Σουλτάνα τη μαούνα,
τη βάρκα Παντελή.

Από την Ύδρα στον Κάβο Ντόρο
στη Σαλαμίνα, Μονεμβασιά
καραβοκύρη έχουν μαγγιόρο
τα καραβάκια με το βοριά.

Απ’ το Τσιρίγο και τη Ραφήνα
Καβοκολώνες και Ωρωπό
γοργόνες φτιάχνουν στη λαμαρίνα
τα καραβάκια με τον αφρό.

Μες στα στενά τα παιδιά τραγουδούν στο μπαλκόνι να βγω

Φεγγάρια ρίχνουν χρυσάφι στο δρόμο να βγω να πνιγώ

όμως μου φτάνει, μου φτάνει, μου φτάνει που έχω εγώ

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Πόρτα έχω στο φως κι ο καημός αδερφός

και μου δίνει ο Θεός

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Ο κόσμος τρέχει ζητώντας αγάπες, τιμές και λεφτά

και το μπουζούκι τη νύχτα το κλάμα του δε σταματά

Όμως εμένα, εμένα, εμένα μου είν’ αρκετά

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Πόρτα έχω στο φως κι ο καημός αδερφός

και μου δίνει ο Θεός

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λα λα λα λα…

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Εγώ θα πάρω καπετάνιο,

θα παντρευτώ ταξιδευτή,

πριν τον χορτάσω να τον χάνω,

να φεύγει πριν με βαρεθεί.

Να τον προσμένω στο μουράγιο

κι όταν ο άνεμος σφυρά

να τρέχω τάματα στον Άγιο

να γαληνέψει τα νερά.

Κι όταν του καραβιού η ρότα

τον φέρνει, ώρα του καλή,

να τονε θέλω όπως πρώτα

κι από πρώτα πιο πολύ.

Εγώ θα πάρω ταξιδιάρη,

θα πάρω άνδρα ναυτικό,

πριν με χορτάσει να σαλπάρει,

να φεύγει πριν τον βαρεθώ.

Κι εγώ να τρέχω στα ξωκλήσια

όταν χτυπούν εσπερινό,

τα κύματα να έχει ίσια

και να τον φέρουν ζωντανό.

Πέντε πέντε δέκα
Δέκα δέκα ανεβαίνω τα σκαλιά
Για τα δυο σου μάτια
Για τις δυο φωτιές
Που όταν με κοιτάζουν
Νιώθω μαχαιριές.
Βάρκα στο γιαλό
Βάρκα στο γιαλό
Γλάστρα με ζουμπούλι
Και βασιλικό.
Πέντε πέντε δέκα
Δέκα δέκα θα σου δίνω τα φιλιά.
Κι όταν σε μεθύσω
Κι όταν θα σε πιω
Θα σε νανουρίσω
Με γλυκό σκοπό.
Πέντε πέντε δέκα
Δέκα δέκα κατεβαίνω τα σκαλιά
Φεύγω για τα ξένα
Για την ξενιτιά
Και μην κλαις για μένα
Αγάπη μου γλυκιά.

Το πέλαγο είναι βαθύ,

κι η αγάπη είναι μεγάλη

έχω έναν πόνο στην ψυχή

και ποιος θα μου τον βγάλει

Το πέλαγο είναι γλυκό,

χάδι μαζί και δάκρυ

και με κυλάει αφρίζοντας

στου ορίζοντα την άκρη.

Το πέλαγο είναι παιδί,

τρέχει και δεν το φτάνω

παιδί και στην αγάπη του,

που σαν παιδί το χάνω.